Ακόμη, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρατηρούμε πως κάποιοι από τους καλούντες έχουν ήδη νοσήσει από κάποια σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια, έχουν συχνά θεραπευτεί από αυτή ή αντιμετωπίσει τα συμπτώματα που προκάλεσε στο σώμα τους, και παρόλα αυτά καλούν για να εκφράσουν την αλλαγή της σεξουαλικής τους λειτουργίας και συμπεριφοράς.
Πράγματι, όλο και περισσότεροι άνδρες και γυναίκες αναφέρουν πως ένα αφροδίσιο νόσημα αποτέλεσε για αυτούς μια τραυματική εμπειρία, η οποία τους έκανε να αναθεωρήσουν τη σεξουαλική τους συμπεριφορά, όχι πάντα με έναν θετικό, για τη σεξουαλική τους υγεία, τρόπο.
Η Κ., 27 ετών, κάλεσε τη Γραμμή του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας για να αναφέρει την αναστολή του οργασμού της. Διερευνώντας μαζί της την έναρξη του προβλήματος αυτού, διαπιστώθηκε πως η Κ. έπαψε να έχει οργασμό αφότου διεγνώσθη ο ιός HPV (ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων) στον οργανισμό της.
Ο ιός είχε προκαλέσει κονδυλωματώδεις αλλοιώσεις στην περιοχή των γεννητικών της οργάνων και ο γυναικολόγος της συνέστησε άμεση χειρουργική επέμβαση. Κατά τη συνομιλία μας στη γραμμή η Κ. αναγνώρισε τα συναισθήματα του πανικού και του φόβου που εισέβαλαν ξαφνικά στη ζωή της. Πριν τη διάγνωση του ιού HPV, η Κ. «απολάμβανε τον έρωτα» όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, είχε ευκαιριακούς παρτενέρ και δε χρησιμοποιούσε πάντα προφυλάξεις.
Η εμπειρία του αφροδίσιου νοσήματος στάθηκε τραυματική για την ίδια, την έκανε να αναθεωρήσει τον τρόπο που σχετιζόταν σεξουαλικά με το άλλο φύλο και την οδήγησε σε μια συμπεριφορά αμυντική και φοβική απέναντι στο ερωτικό παιχνίδι και στη διείσδυση. Ακόμη, άρχισε να νιώθει απέχθεια προς το ίδιο της το σώμα, και η περιοχή των γεννητικών της οργάνων που άλλοτε της προσέφερε ηδονή, τώρα έμοιαζε ο «εχθρός της».
Μέσω αυτής της πραγματικής εμπειρίας κατανοούμε τόσο την αλλαγή στο ψυχισμό αλλά και στη σεξουαλική συμπεριφορά που ενδέχεται να βιώσει ένα άτομο που νοσεί από μια σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια κάποια στιγμή στην πορεία της ζωής του. Η ανεμελιά, η προσδοκία της ηδονής, η καλή σχέση με το σώμα χάνονται, ενόσω το άτομο αυτό εγκλωβίζεται σε ένα φαύλο κύκλο ενοχής και αποφυγής του έρωτα.
Ακόμη, παρατηρούμε πως συχνά ο περίγυρος του ατόμου που νοσεί από ένα αφροδίσιο νόσημα ενισχύει το φόβο και την ενοχή, θέλοντας ενδεχομένως να προστατεύσει το άτομο αυτό από τη συνέχιση μιας επικίνδυνης σεξουαλικά συμπεριφοράς.
Από την μια πλευρά, είναι πράγματι ανάγκη ο κάθε ένας από εμάς να ενημερώνεται, να γνωρίζει και να προστατεύει τον εαυτό του και το σύντροφό του μέσω της χρήσης προφυλάξεων, δείχνοντας συναισθηματική και σεξουαλική ωριμότητα.
Μάλιστα σε ένα τέτοιο πλαίσιο είναι θεμιτό να αναθεωρείται και να αλλάζει η σεξουαλική συμπεριφορά του ατόμου. Από την άλλη πλευρά όμως αυτή η αναθεώρηση δεν πρέπει να ακολουθείται από ενοχή και φόβο, συναισθήματα που συχνά οδηγούν σε αλλαγή της σεξουαλικής προσδοκίας τόσο στον άνδρα όσο και στη γυναίκα. Πιο συγκεκριμένα, ενώ παλιότερα η προσδοκία από τη σεξουαλική επαφή ήταν η ηδονική κορύφωση και απόλαυση, τώρα ενδέχεται η «προσδοκία»- συνειδητά ή υποσυνείδητα- να είναι η επανεμφάνιση του ίδιου νοσήματος ή η μετάδοση ενός νέου. Μια τέτοια σεξουαλική προσδοκία ενδέχεται να οδηγήσει σε διαταραχή της σεξουαλικής λειτουργίας στα επίπεδα της ερωτικής επιθυμίας, της διέγερσης και του οργασμού τόσο στον άνδρα όσο και στη γυναίκα.
Ακόμη μπορεί να εγκλωβίσει το άτομο σε μια μοναχική καθημερινότητα απομακρύνοντάς το από τη διεκδίκηση μιας ερωτικής σχέσης.
Είναι απολύτως φυσιολογικό για έναν άνθρωπο να επηρεάζεται από την εμφάνιση ενός αφροδίσιου νοσήματος και να επαναπροσδιορίζει τη σχέση του τόσο με τον εαυτό του όσο και με τους ανθρώπους που προκαλούν το ερωτικό του ενδιαφέρον.
Συχνά όμως η επίδραση μιας τέτοιας εμπειρίας είναι τόσο ισχυρή που κάνει τον άνδρα ή τη γυναίκα που έχει βιώσει την εμπειρία αυτή να νιώθουν «ανήμποροι» να αφεθούν στο σεξουαλικό παιχνίδι και στην ηδονή που αυτό μπορεί να τους προσφέρει.
Σε μια τέτοια περίπτωση είναι σημαντικό να απευθυνθούν σε ειδικό σεξουαλικής υγείας προκειμένου να νιώσουν και πάλι καλά με το σώμα τους και με τη διαδικασία του ερωτικού παιχνιδιού, διεκδικώντας τον οργασμό και την ηδονή που η σεξουαλική επαφή μπορεί να τους προσφέρει.
πηγή:newsbeast.grΠράγματι, όλο και περισσότεροι άνδρες και γυναίκες αναφέρουν πως ένα αφροδίσιο νόσημα αποτέλεσε για αυτούς μια τραυματική εμπειρία, η οποία τους έκανε να αναθεωρήσουν τη σεξουαλική τους συμπεριφορά, όχι πάντα με έναν θετικό, για τη σεξουαλική τους υγεία, τρόπο.
Η Κ., 27 ετών, κάλεσε τη Γραμμή του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας για να αναφέρει την αναστολή του οργασμού της. Διερευνώντας μαζί της την έναρξη του προβλήματος αυτού, διαπιστώθηκε πως η Κ. έπαψε να έχει οργασμό αφότου διεγνώσθη ο ιός HPV (ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων) στον οργανισμό της.
Ο ιός είχε προκαλέσει κονδυλωματώδεις αλλοιώσεις στην περιοχή των γεννητικών της οργάνων και ο γυναικολόγος της συνέστησε άμεση χειρουργική επέμβαση. Κατά τη συνομιλία μας στη γραμμή η Κ. αναγνώρισε τα συναισθήματα του πανικού και του φόβου που εισέβαλαν ξαφνικά στη ζωή της. Πριν τη διάγνωση του ιού HPV, η Κ. «απολάμβανε τον έρωτα» όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, είχε ευκαιριακούς παρτενέρ και δε χρησιμοποιούσε πάντα προφυλάξεις.
Η εμπειρία του αφροδίσιου νοσήματος στάθηκε τραυματική για την ίδια, την έκανε να αναθεωρήσει τον τρόπο που σχετιζόταν σεξουαλικά με το άλλο φύλο και την οδήγησε σε μια συμπεριφορά αμυντική και φοβική απέναντι στο ερωτικό παιχνίδι και στη διείσδυση. Ακόμη, άρχισε να νιώθει απέχθεια προς το ίδιο της το σώμα, και η περιοχή των γεννητικών της οργάνων που άλλοτε της προσέφερε ηδονή, τώρα έμοιαζε ο «εχθρός της».
Μέσω αυτής της πραγματικής εμπειρίας κατανοούμε τόσο την αλλαγή στο ψυχισμό αλλά και στη σεξουαλική συμπεριφορά που ενδέχεται να βιώσει ένα άτομο που νοσεί από μια σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια κάποια στιγμή στην πορεία της ζωής του. Η ανεμελιά, η προσδοκία της ηδονής, η καλή σχέση με το σώμα χάνονται, ενόσω το άτομο αυτό εγκλωβίζεται σε ένα φαύλο κύκλο ενοχής και αποφυγής του έρωτα.
Ακόμη, παρατηρούμε πως συχνά ο περίγυρος του ατόμου που νοσεί από ένα αφροδίσιο νόσημα ενισχύει το φόβο και την ενοχή, θέλοντας ενδεχομένως να προστατεύσει το άτομο αυτό από τη συνέχιση μιας επικίνδυνης σεξουαλικά συμπεριφοράς.
Από την μια πλευρά, είναι πράγματι ανάγκη ο κάθε ένας από εμάς να ενημερώνεται, να γνωρίζει και να προστατεύει τον εαυτό του και το σύντροφό του μέσω της χρήσης προφυλάξεων, δείχνοντας συναισθηματική και σεξουαλική ωριμότητα.
Μάλιστα σε ένα τέτοιο πλαίσιο είναι θεμιτό να αναθεωρείται και να αλλάζει η σεξουαλική συμπεριφορά του ατόμου. Από την άλλη πλευρά όμως αυτή η αναθεώρηση δεν πρέπει να ακολουθείται από ενοχή και φόβο, συναισθήματα που συχνά οδηγούν σε αλλαγή της σεξουαλικής προσδοκίας τόσο στον άνδρα όσο και στη γυναίκα. Πιο συγκεκριμένα, ενώ παλιότερα η προσδοκία από τη σεξουαλική επαφή ήταν η ηδονική κορύφωση και απόλαυση, τώρα ενδέχεται η «προσδοκία»- συνειδητά ή υποσυνείδητα- να είναι η επανεμφάνιση του ίδιου νοσήματος ή η μετάδοση ενός νέου. Μια τέτοια σεξουαλική προσδοκία ενδέχεται να οδηγήσει σε διαταραχή της σεξουαλικής λειτουργίας στα επίπεδα της ερωτικής επιθυμίας, της διέγερσης και του οργασμού τόσο στον άνδρα όσο και στη γυναίκα.
Ακόμη μπορεί να εγκλωβίσει το άτομο σε μια μοναχική καθημερινότητα απομακρύνοντάς το από τη διεκδίκηση μιας ερωτικής σχέσης.
Είναι απολύτως φυσιολογικό για έναν άνθρωπο να επηρεάζεται από την εμφάνιση ενός αφροδίσιου νοσήματος και να επαναπροσδιορίζει τη σχέση του τόσο με τον εαυτό του όσο και με τους ανθρώπους που προκαλούν το ερωτικό του ενδιαφέρον.
Συχνά όμως η επίδραση μιας τέτοιας εμπειρίας είναι τόσο ισχυρή που κάνει τον άνδρα ή τη γυναίκα που έχει βιώσει την εμπειρία αυτή να νιώθουν «ανήμποροι» να αφεθούν στο σεξουαλικό παιχνίδι και στην ηδονή που αυτό μπορεί να τους προσφέρει.
Σε μια τέτοια περίπτωση είναι σημαντικό να απευθυνθούν σε ειδικό σεξουαλικής υγείας προκειμένου να νιώσουν και πάλι καλά με το σώμα τους και με τη διαδικασία του ερωτικού παιχνιδιού, διεκδικώντας τον οργασμό και την ηδονή που η σεξουαλική επαφή μπορεί να τους προσφέρει.
Θάνος Ασκητής
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου